Watak Murka Nemu Cilaka

dening : mutaqin

Wis kondhang kaonang-onang, menawa kewan sing jeneng macan, embuh sing macan gembong, sing macan tutul, apa sing macan kumbang, kabeh kalebu kewan galak, tegese kewan sing gelem lan karem mangsa kewan liyane.
Ning rada beda karo si macan gembong cluring iki amarga saka brangasane, dhewekne wani memungsuhan karo macan gembong sing luwih gedhe lan luwih tuwa. Sasuwene padha kerah si macan gembong cluring kepeksa kelangan siyunge siji.
Ya wiwit nalika kuwi, dhewekne banjur ngati-ati, ora nggegampang marang calon mangsane. Sing cetha saiki tansah golek akal kepriye kelakone mangsa kewan kang ringkih-ringkih bae.


Nalika si Gembong cluring ngubengi alas kang ora rungkut, amarga grumbul-grumbul padha mati sabab wis kelakon 6 sasi ora ana udan, dhewekne weruh sapi lanang kang awake kuru-kuru padha ngeyub ana sangisoring wit jati kang gedhe.
Ing sajroning batin nggagas :
“Ah, saiba enake daging sapi iku ... Emane dene koh awake kuru-kuru ngono. Mangka siyungku mung kari siji ... Piye ya ...?“

Si Gembong mbanjur leren sawatara karo golek akal.
Sawise nemu akal sarana dipikir mateng, si Gembong menyat, mlaku alon-alon, buntute kopat-kapit. Karo nuduhake ulat manis, marani sapi papat mau karo dhehem-dhehem, celathune: “Sik-sik” Nalika semono sapi papat padha menyat karo masang sungune sarta padha mbekos, dikira yen si macan arep nubruk awake.
“Mitra, aja salah tampa, aja kok anggep aku iki macan sing galak, kaya macan-macan liyane.”
Sapi papat mangsuli karo tetep siyaga:
“Lha njur apa karepmu, he?”
Supaya luwih precaya si sapi papat, si macan lungguh sinambi ngelus-elus brengose:
“Ngene, supaya aku lan kowe luput saka pangincering manungsa, becike padha rukun, memitran, dadi manungsa sing arep padha nyekel aku lan kowe kentekan akale.” Si sapi : Ah, kowe, terus apa rancanganmu,he?”
“Heeeemmm, mitra. Rancangan sing neka-neka? Ora Sing perlu aku lan kowe padha rukun, ora padha nduweni prasangka-prasangka kang ala. Malah yen kowe padha gelem arep tak tuduhake panggonan suket kang ijo ledhung-ledhung. Kowe bisa mangan sakkarepmu.”
Si sapi padha pandeng-pandengan, gumun kacampur seneng. Kabeh papat muni bareng:
“Setujuuuuu ....“

Sabanjure si macan lan si sapi papat padha mlaku runtung-runtung. Macan ana ngarep lan sapi ana mburine. Mung sajrone sesasi, awake sapi wis katon lemu ginuk-ginuk Si macan sangsaya anggone kemecer, selak kepengin ngrasakake nikmate daging sapi, nanging sapi papat mau ora tau lena sarta sembrana, dikaya ngapa apike si macan sapi papat tetep waspada.

Nuju sawijining dina macan kandha yen kepengin numpak ana gegere. Salah sijine sapi mau nglilakake. Nanging apa sing kedadeyan? Bareng si macan wis ana dhuwur geger, keselak notog atine, kagawa saka ora sabare, punuke sapi dicengkerem, kanthi mengkono Si sapi mesthi bakal mati. Nanging si sapi saiki beda karo sesasi kepungkur. Saiki lemu lan rosa. Bareng krasa lara, si sapi tanggap sasmita, banjur mlayu nyedhaki jurang, si macan saya kenceng anggone nyengkerem. Ewa semono bareng tekan pinggir jurang, si macan dikipatake dening si sapi ... plung si macan kecemplung jurang, dadi lan patine.

Liding dongeng :
Sing sapa awatak murka, ora bakal ketrima, malah sing ajeg nemu cilaka.

Tegese Tembung
brangasan :watak brangasan, watak kang gampang utawa gelis nesu.
mbekos :nesune kewan sikil papat, sabangsane sapi, bantheng, kebo,patrape masang sungune, mripate mendelik, ambegane nywara ngos-ngosan.
Kerah :tukaran/gelute kewan galak.
ringkih :ora duwe kekuwatan. .
kemecer :selak kepengin mangan apa sing dideleng.