Dongeng Kupu

( Dening : Sumarsih )

Uler lan tawon lagi padha dolanan ing wit kembang srengenge. Tawon kuwi kewan sing jail, senenge moyoki kancane.
“He, ler, awakmu kok nggilani temen. Kae delengen, bocah-bocah padha wedi, gila nalika weruh awakmu.”
Krungu celathune mitrane mau, uler dadi susah. Nanging isih bisa nyauri tawon.
“Lha kepriye ta won, kabeh mau kang nitahake rak Gusti Allah SWT.”
E, e, tawon durung gelem nrima pambelane uler, malah tambah moyoki.
“Ler,ler, gaweyanmu kuwi apa ta, saliyane mangani godhong, ngrugekake manungsa ora ana maneh. Delengen wit-witan kae, godhonge padha brindhil ora bisa kembang ndadekake ora metu wohe.”
“Lha kepriye, aku ki ya mung doyan mangan godhong.” Sumaure uler nglenggana.
Beda karo aku, bisa ngrewangi manungsa kanthi mangan sarining kembang, aku bisa gawe madu, coba kowe bisa ora gawe seneng atine bocah!” celathune katon sombong.
“Ya wis saiki aku arep pasa. Aku ora arep mangan godhong.”
“Pancen kudu mengkono ler.”
Tawon lunga mabur sinambi ninggalake uler kang katon thenger-thenger. Wiwit dina iku dheweke pasa. Ora mirasa wis ganep sesasi anggone pasa. Dumadakan ana owah-owahan ing awake uler, malih dadi enthung.
“Enthung-enthung endi elor endi kidul.
Enthung-enthung endi elor-endi kidul.
Ger-ger mencok pager.
Ger-ger mencok pager.”
Uler sing wis malih dadi enthung durung trima. Dheweke isih nyuwun marang Gusti Allah SWT supaya diparingi awak kang endah lan disenengi bocah akeh. Gusti Allah ngabulake panyuwune uler. Ora wetara suwe awake metu sikile telung pasang, banjur metu sungute loro cacahe. Atine bungah banget nalika gegere thukul elare. Elare mau werna-werna yaiku wungu campur kuning, biru katon endah banget. Rumangsa duwe elar, uler sing wis malih wujud mau banjur mabur kleper, nggoleki tawon. Sawetara tawon gumun ana kewan endah marani dheweke.
“Sapa kowe, elarmu endah merak ati ?”
“Won apa kowe lali karo aku ?”
“Oh, kok kaya swarane uler!”
“Iya,aku uler. Aku nuruti welingmu, aku pasa banjur malih iki.” Coba bocah-bocah kae apa isih wedi karo aku ?” Kupu banjur mabur marani bocah-bocah kang lagi padha dolanan ing taman.
“He delengen ana kupu, ana kupu !” Panyurake bocah-bocah kanthi seneng banjur kepengin ngencup kewan endah mau.
“Oh, jenenge saiki kupu, “ celathune tawon sombong.
“Ayo padha diencup !”
Kupu kuwi tak encupe
Mung abure ngewuhake
Ngalor ngidul ngetan bali ngulon
Mrana-mrene mung saparan-paran
Sapa bisa ngencupake
Mentas mencok jegreg
Banjur mabur kleper